“DOM BLONDJE”
Na je geboorte knipt iemand je navelstreng door, de verloskundige, de gynaecoloog of misschien heeft je vader het wel mogen doen. In mijn coaching merk en hoor ik dat veel mensen eigenlijk nog steeds op een bepaalde manier verbonden zijn met 1 of beide ouders. Het lijkt of ze als het ware nog altijd met een “navelstreng” vastzitten aan hun ouders. Ze houden bewust, maar ook heel vaak onbewust rekening met wat hun ouders van ze denken, vinden of verwachten. Dit zie en hoor ik bij de studenten en jongeren die ik coach, maar ook bij mensen van 30, 40 of zelfs 50 jaar en ouder.
Het is belangrijk om je eigen pad te kiezen, je eigen koers te varen. Daarbij komt dat het fijn is om iets te doen waar je passie ligt en waar je blij en gelukkig van wordt. Dit kan iets totaal anders zijn dan wat je ouders voor je zouden willen of waarvan je ouders denken dat het bij je past.
Aan staan
We leven in een tijd waar we eigenlijk altijd een soort van “aan’ staan. Ik zeg tegen studenten die ik spreek, de tijd waarin ik studeerde was zo anders op heel veel gebieden. Je kunt het je niet meer voorstellen maar ik woonde in een huis met 5 meiden, zonder mobiele telefoon. We hadden een telefoon in de gang hangen waar je op een lijst je tikken moest schrijven die je gebruikt had met bellen.
Als ik de deur uitliep en ik vertelde niet wat ik ging doen, wist niemand waar ik heen ging. Als ik naar een feestje ging was ik dáar en wist ik niet of er ergens anders een leuker feestje gaande was. Dat hoorde je de volgende dag wel. Voor iemand met FOMO (zoals ik) eigenlijk best wel overzichtelijk.
Nu is dat totaal anders, iedereen weet 24/7 van elkaar waar ze zijn, wat ze doen en je kunt all over Social Media de leuke (gefilterde) levens van iedereen bekijken.
Ook weet je via LinkedIN waar iemand werkt en hoe goed iemand het doet in het (zakelijk) leven. Het maakt dat ik weleens tegen studenten zeg, jullie zitten op een trein die maar doordendert.
Laatst was ik op een lezing waar ze het huidige leven zelfs vergeleken met een speedboot die harder en harder gaat en waar iedereen zich vast moet klampen om niet over boord te slaan.
Sta eens even stil
Er zijn steeds meer, ook heel jonge mensen, die “in het water” vallen en met een burn-out wachten op een reddingssloep om ze vervolgens weer aan boord te zetten van de speedboot om weer mee te kunnen draaien in de ratrace.
In mijn coaching zeg ik regelmatig; “stap eens van de trein, ga op het perron op een bankje zitten, of ga eens in het gras liggen”. Sta eens even stil bij je zelf. Bedenk, wie ben ik, wat wil ik in het leven, wat past bij mij? Waar word IK nou blij en gelukkig van. Ben ik eigenlijk wel een groepsmens of ga ik veel beter op 1 op 1 contacten met mensen. Doe ik wel de studie die bij mij past of doe ik een studie waarvan mijn ouders vinden dat die bij mij past. Heb ik wel de baan die mij gelukkig maakt, werk ik in een bedrijf dat past bij wie ik ben.
Je hoeft niet overal goed in te zijn
Ook is het goed om te bedenken dat we niet overal goed of de beste in kunnen en hoeven te zijn. Soms zeg ik: “ik ben echt een super dom blondje…!” En dan stop ik even met praten, het is grappig om te zien hoe mensen daar bijna geschokt op reageren, dan zeg ik: “Ik ben een dom blondje als het gaat om rekenen. Ik kan het niet goed, ik heb het nooit goed gekund en ik vind het ook totaal niet leuk.” Leve de smartphone waar ik altijd een rekenmachine bij de hand heb.
Maar in plaats van te denken, wat jammer, wat erg of wat vervelend dat ik het niet kan, focus ik liever op de dingen waar ik wél goed in ben en dat zijn dingen waar ik blij van word en die mij super veel energie geven.
Daarbij is het goed om regelmatig uit je comfortzone te stappen, of uit de boot te springen, want als je in de boot blijft zitten weet je nooit of je kunt zwemmen. In de natuur zijn hiervan mooie voorbeelden. Adelaarsjongen worden op een dag uit het nest geduwd door hun ouders. Als jouw ouders je niet uit het nest duwen en je niet stimuleren je eigen pad te volgen, “knip” dan zelf je navelstreng door en sla je vleugels uit. Doe waar je blij van wordt, waar je energie van krijgt en leef vooral JOUW LEVEN.
Liefs,
Caroline
